farrosh
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
far-rosh
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. oilya — xizmatkor; malay; yigʻishtiruvchi; qorovul
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 tar. Koʻcha-koʻy, hovli va bogʻlarga suv sepib, supurib-sidirib yuruvchi xizmatkor; qorovul. Oʻnlab farroshlar hafsala bilan yer supurgan, meshkobchilar etaklarini belboqqa qistirib, suv sepgan. S. Siyoyev, Avaz. Eshikda qari farrosh Hoji Solih paydo boʻldi. U darvishnamo, kamtarin, xayolchan kishi edi. Oybek, Navoiy.
2 Idora yoki muassasalarda xonalarni supurib-sidiruvchi xodim. Farroshlarimiz yetarli, har kuni peshtaxtalar tozalanib, xlor bilan yuviladi. Gazetadan. Ikki yildan keyin bozorning farroshi unga odam qoʻydi. Sh. Xolmirzayev, Ogʻir tosh koʻchsa.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ФАРРОШ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
- Turkcha: çöpçü
Ruscha ru
farrosh
1 слуга; прислужник; ◆ ~ boʻlmoq стать слугой;
2 сторож при мечети, мавзолее и т. п.; дворник, подметальщик, поливальщик дворов, улиц и т. п.