afgʻon

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)
[tahrirlash]

afgʻon I[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]

af-gʻon

Aytilishi[tahrirlash]

Etimologiyasi[tahrirlash]

AFGʻON 'Nola, faryod' maʼnosini anglatadigan bu ot ТжРСda afgon I deb keltirilgan (36); ПРСda esa shunday maʼnoni anglatadigan ot aks ettirilmagan. OʻTILda bunday maʼnoni anglatadigan ot afgon // deb keltirilgan (I, 64). Xudsi shunday maʼnoni anglatadigan ot ПРСda [fegan] shaklida (371), ТжРСda figon shaklida (412), OʻTILda ham shunday shaklda (I, 302) keltirilgan. Afgon, figon otlarini afsus, fusus 14 birliklari bilan qiyoslashdan maʼlum boʻladiki, bu yerda tojikcha otning koʻplik shakli arabcha koʻgshik shakli formulasi bilan hosil qilingan (Andoza:ТРС, 587).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.


Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]

Maʼnosi[tahrirlash]

  1. Afgʻonistonning tub aholisini tashkil etuvchi xalq (millat)ning nomi.
  2. Shu xalq (millat)ga mansub (shaxe va b.). Afgʻon ayoli. Afgʻon tili.
Afgʻon rubobi Torli cholgʻu asboblaridan biri ning nomi. ◆ Zamira afgʻon rubobini qoʻliga oldi-da, "Qari navo"ni chaldi. Gazetadan . Afgʻon shamoli Shimoliy Afgʻonistonda va Oʻzbekistonning Surxondaryo viloyatida kuzda esadigan quyunli shamol. ◆ Ikki kun afgʻon shamoli esib, koʻz ochirgani qoʻymadi. Gazetadan .

Sinonimlari[tahrirlash]

Antonimlari[tahrirlash]

OʻTIL

Tarjimalari[tahrirlash]

afgʻon II[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]

af-gʻon

Aytilishi[tahrirlash]

Etimologiyasi[tahrirlash]

f. ijUil - nola, yigʻi

Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]

Maʼnosi[tahrirlash]

kt. Faryod, nola. ◆ Afgʻon chekmoq. m Subh chogʻida magar chiqqanda yorim toʻlgʻanib. Gul yoqasin chok etar, bulbulda afgʻon qoʻzgʻalur. Habibiy .

Sinonimlari[tahrirlash]

Antonimlari[tahrirlash]

OʻTIL

Tarjimalari[tahrirlash]

Ruscha ru

afgʻon I
афганец; // афганский; ◆ ~ ayol афганка;◆ ~ tili афганский язык.

afgʻon II
(а. ед. figʻon) книжн. стенания; стон, вопль; ◆ ~ chekmoq стенать, стонать; издавать вопли.