doʻq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

doʻq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

I Qoʻrqitish, choʻchitish, tartibga chaqirish uchun aytilgan ran, qilingan ha-rakat; poʻpisa, siyosat. ◆ Doʻq urmoq (qilmoq). Oʻgʻri doʻqi bilan qoʻrqitar, Yomon ayol — yigʻi-si bilan. Maqol .

Doʻq urmoq (yoki qilmoq) Koʻrqitmoq, doʻq-poʻpisa qilmoq, doʻqlamoq. ◆ Keyin ovozini pardama-parda koʻtarib, doʻq ura ketdi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ .o. ◆ -Qochishning yoʻlini moʻljallab qoʻydingmi, rostingni ayt! — dedi Juman doʻq qilib. A. Muxtor, „Tugʻilish“ . ◆ -Haddingizdan oshmang, — deb doʻq urdi Yaxshi-boyev. M.M .Doʻst, Lolazor.

^ DOʻQ II taql. s. Jarangsiz narsalarning urslishidan hosil boʻlgan ovoz. ◆ Doʻq etgan ovoz eshitildi. Choynakni doʻq etib yerga qoʻydi. n ◆ Shokir ota oʻtirgan joyida has-sasini yerga doʻq etib urdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Antonimlari

ДЎҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

do‘q

• Turkcha: azar

Ruscha _ru

doʻq I
угроза, запугивание; окрик; ◆ ~ urmoq, ~ qilmoq стращать; ◆ ~ bilan с угрозой; ◆ men uning ~idan qoʻrkmayman я не боюсь его угроз; ◆ ~-poʻpisa то же, что doʻq I и poʻpisa.

doʻq II
= toʻq II.