gʻarib
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻa-rib
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. — yot, begona, oʻzga; notanish, nomaʼlum;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Qarindosh-urugʻi yoki biror koʻmakchisi boʻlmagan, kimsasiz; musofir. ◆ Gʻarib koʻnglini gʻarib bilur. Maqol. ◆ Bu gʻarib va kimsasiz kishi asli Sabzavor shahridan boʻlib, falakning gardishi bilan Hirotga kelib qolgan. Mirmuhsin, „Meʼmor.“ ◆ Fayzi kasalxonadan ketgandan keyin, bamisoli gʻarib boʻlib qoldim. E. Raimov, „Ajab qishloq.“
2 Kambagʻal, qashshoq; faqir, bechora. ◆ Tirnoqla yer oʻyib, suvlar oqizgan Gʻariblar ahvoli qolardi tangga. Gʻayratiy. ◆ Bozor Hamroyevich, oʻgʻli gʻaribgina bir oilaga naqadar katta gʻamtashvish orttirganini tushundi. Oʻ. Usmonov, „Sirli sohil.“
3 koʻchma Nochor holatli; koʻrimsiz; ahvoli tang. ◆ ..shahar chetida ijarada, gʻarib bir xonada.. yashardik. M. M. DoʻstLolazor ◆ Giyohlari qovjiragan gʻarib mozorga tikilib oʻtirib, oʻtgan bolaligini.. esladi. S. Ahmad, „Ufq.“ ◆ Oʻzi hamma vaqt gʻarib yashashiga qaramay, juda serpardoz edi. S. Zunnunova, „Gulxan.“
4 kam qoʻll. Ajib, qiziq, ajoyib. ◆ Sizlar emas, otang nima boʻladi, Bolam, jang endi gʻarib boʻladi. "Malikai ayyor". ◆ Agar gumonim toʻgʻri boʻlsa, Komilbekning qotili Homiddir! — Bu soʻz Otabekni ajablantirganidek, usta Olimga gʻarib eshitilgan edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒАРИБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
- Turkcha: gariban