goh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

goh

Etimologiyasi

|f. oLS — joy

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

ayr. bogʻl. Uyushiq boʻlaklarni yoki ikki sodda gapni ayirib bogʻlash uchun xizmat qiladi (bunda u tak-rorlanib, galma-gallikni, voqea-hodisa-larning galma-gal roʻy berishini ifo-dalaydi). ◆ Goh kuladi, goh yigʻlaydi. Goh men borar edim, goh u kelar edi. shsh Goh sogʻ, goh kasal onaning taqdiri Komilani tashvishga soladi. Oybek, „O“ . v. shabadalar. ◆ Ikki kundan beri goh sevalab, goh shiddat bilan yogʻayotgan yomgʻir hamma yoqni ivitib yubordi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .

Antonimlari

ГОҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Nido

goh

Tillar

• Ozarbayjoncha: gah
• Turkcha: gâh, kâh

Ruscha _ru

goh
союз
иногда, по временам; ◆ ~ ..., ~ ... то.., то...; ◆ yomgʻir ~ yogʻadi, ~ tinadi дождь то идёт, то перестаёт; ◆ ~ xud, ~ bexud 1) то лучше, то хуже (о состоянии больного); 2) то в настроении, то нет; ◆ ~ida иногда, по временам; ◆ ~ kunlar в иные дни.