hovliqma
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
hov-liq-ma
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Ish-harakatda oʻylamas-dan, oʻta shoshma-shosharlik qiladigan, hovliqaveradigan. ◆ Mirsaid akaning oʻgʻli.. yengil tabiat, hovliqma, asabiy bir yigit edi. M. Osim, „Ajdodlarimiz qissasi“ . ◆ Shu ishning shunday boʻlishiga ham Boʻtaning oʻzi aybli, oʻlgudek hovliqma. S. Ahmad, „Hukm“ .
2 Ish-faoliyatda, muomalada oʻzini qoʻl-ga ololmaydigan, oʻzicha pala-partish ish tutadigan. ◆ Bilasizlar, jamoatchi boʻlib say-lansa, boshi osmonga yetib, hech kimni pisand qilmaydigan hovliqmalar bor. P. Qodirov, „Uch ildiz“ . Bu kun uning [ ◆ Yormatning] boshida yangi, lekin beoʻxshov doʻppi. Amalga mingan hovliqma odamdek burnini koʻtargan, yuzi maʼnisiz jiddiy va magʻrur. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҲОВЛИҚМА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
hovliqma
излишне торопливый, суетливый, суматошный; ◆ ~ odam излишне торопливый, суматошный человек; торопыга.