inson
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
in-son
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arabcha — odam
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Odamzod, bashar. ◆ Inson — bu dunyoning azizu mukarram xilqati, mavjudopiar ichida sarvaridir. Gazetadan . ◆ ..aqllilik, manaviyat insonga xos eng muhim xususiyatlar boʻlib, ular insonning tarixiy mohiyatidan kelib chiqadi. Sirli olam .
2 Har bir yakka shaxs; odam. ◆ Basharti Musulmonqul chin inson boʻlsa, insondan vah-shiy tugʻilganini hech kim eshitgan chiqmas. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
3 Kimsaga (odatda, salbiy munosabatli) murojaat shakli. ◆ Xoʻ, inson, bu nima nomaʼqulchilik, tshgsiz jonivorda nima qasdingiz bor?! Mushtum .
Inson emasman Fikrining chinligini, oʻzining haqligini qayd etish shakli. ◆ Uring, Oʻrmonjon aka! Soʻying!.. Voy, desam, inson emasman! A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИНСОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.