izo
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
i-zo
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
\a. *1lL — azob, ranj
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
esk. kt. Azoblash, ranjitish; ozor, alam. ◆ Zolimlar-dan koʻrding izo, Boʻlmay maqsad ishi bajo. "Tohir va Zuhra" . ◆ Mushtumzoʻrlik omboriga gʻalla berilmas, Uning igʻvo, izosidan hech bir qoʻrqilmas. Gʻ. Gʻulom .
- Izo bermoq Ozor bermoq, azoblamoq, ranjitmoq. ◆ Kimki nasihat bilan tuzalma-sa, hayot unga izo berib, koʻzini ochib qoʻyadi. M. Osim, „Karvon yoʻllarida“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИЗО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.