janob
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ja-nob
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – tomon, taraf; muhtaram zot;
(koʻpincha "janoblari", "janobingiz" shaklida)
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Oʻtmishda va hozir kishilarni, amaldor yoki davlat arboblarini ulugʻlash shakli. ◆ Elchi janoblari. Bosh vazir janoblari. ◆ [Shayxulislom:] Demak, janoblarining hukmi jiddiy? [Navoiy:] Taqsir, saltanat ishlarida hazil boʻlmaydi. Uygʻun va I., „Sulton, Alisher Navoiy.“ ◆ Bu zamonda Navoiy janoblaridek pok odam hargiz topilmas. Oybek, „Navoiy.“ ◆ -Qozi domla muhtaram Teshaboy janoblarining iltifotlaridan mamnun boʻlibdilar, — dedi qori. M. Ismoiliy, „Fargʻona t. o.“
2 salb. Kishi ismlariga qoʻshiladigan kesatiq soʻz. ◆ Dekanatdan chiqsam, Boqizoda janoblari yalpayib, choy ichib oʻtiriptilar. S. Karomatov, „Oltin qum.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЖАНОБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
- Yoqutcha: тойон
Ruscha ru
janob
1 господин; ◆ elchi ~-lari господин посол;
2 превосходительство; ◆ Siz ~ oliylari Ваше высокопревосходительство.