kuf
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
kuf
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
etn. Dam solganda, duo oʻqiganda, bemorga yoki unga beriladigan narsaga na-fas urib chiqariladigan tovush; kuf-suf. ◆ Kuf demoq. Kuf urmoq. m ◆ -Dadam rahmat-lik ham "kuf" desalar, suvni teskari oqizib, "suf" desalar, koʻrning koʻzini ochib yubora-digan ulugʻ zot edilar, — dedi domla. Gʻ. Gʻulom, „Shum bola“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КУФ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.