kukun
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ku-kun
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Qattiq jismning maydalangan zarralari; tolqon, poroshok. ◆ Qoʻrgʻoshin ku-kuni. Koʻmir kukuni. n ◆ Raumonqulov ohak kukuni achitgan yaltiroq boshini tinmay artib, kim bilandir gaplashib turardi. A. Muxtor, „Tugʻilish“ .
joyini oʻzgartirish ning kukun
birlik | koʻplik | |
---|---|---|
Bosh kelishik | kukun | kukunlar |
Qaratqich kelishigi | kukunning | kukunlarning |
Joʻnalish kelishigi | kukunga | kukunlarga |
Tushum kelishigi | kukunni | kukunlarni |
O‘rin-payt kelishigi | kukunda | kukunlarda |
Chiqish kelishigi | kukundan | kukunlardan |
Vosita kelishigi | kukunla | kukunlarla |
Antonimlari[tahrirlash]
КУКУН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ot[tahrirlash]
kukun (koʻplik kukunlar)
- Ruscha: барут (barut)
Ruscha ru
kukun
порошок, пудра, пыль (о чем-л. мелко толченном или дробленном); ◆ tamaki ~i табачная пыль; ◆ qand ~i сахарная пудра; ◆ ~ boʻlmoq размельчаться, раздробляться, распыляться; превращаться в пыль, в порошок, в пудру; ◆ ~ qilmoq размельчать, распылять; превращать; (что-л.) в пыль, в порошок, в пудру.