kulgili
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
kul-gi-li
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Kulgi qoʻzgʻatadigan, kul-diradigan; qiziq. ◆ Goʻyo zehni boyagidan ham oʻtkirlashib, tili biyronlashib ketganday, shoʻx, kulgili gaplar xayoliga oʻzidan-oʻzi qu-yilib kelardi. O. Yoqubov, „Mirzaterak“ .
2 Masxara yoki kalaka boʻladigan. ◆ Ular-ning [Elmurod bilan Gulsumning] usti-bosh-lari batamom ividi. Shunday kulgili bir holda guzarga kirib bormaslik uchun, qishloq chetidagi eski bir egasiz uyning ayvonida yomgʻirning toʻxtashini kutdilar. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КУЛГИЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Sifat[tahrirlash]
kulgili
Ruscha ru
kulgili
1 смешной, смехотворный; ◆ ~ voqea смешной случай, смехотворный случай; ◆ bu toʻgʻridan-toʻgʻri ~ bir narsa это просто смешно;
2 комический, юмористический; комичный; забавный; ◆ ~ hikoya юмористический рассказ.