madhiya

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mad-hi-ya

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

| a. *4^ — maqtov qoʻshigʻi; qasida] kt. 1 Biror shaxs, narsa, voqeani maqtab yozilgan, oʻqilgan sheʼr yoki nutq; madh, maqgov. ◆ [Komil Nurmatga:] Gʻalabaga marsiya emas, madhiya munosib. Uygʻun, „Hayot qoʻshigʻi“ . ◆ Kunlarni kitob sotish, boʻsh vaqt-larni oʻzi tanigan va tanimagan masʼul xo-dimlarga sheʼriy madhiyalar yozish va bu mad-hiyalarni uchragan odamga oʻqib berish bilan oʻtkaza boimadi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chi-rokdari“ . ◆ Shon-shuhrat orzusida yongan telba hokim esa bu madhiyalardan badtar shishardi. O. Yoqubov, „Koʻhna dunyo“ .

2 Tantanali qoʻshiq; davlat yoki siyosiy sinf birligining alomati boʻlgan tantanali sheʼriy-musiqiy asar.

3 Madhiya (xotin-qizlar ismi).

Antonimlari

МАДҲИЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

madhiya (koʻplik madhiyalar)

• Arabcha: أنشودة
• Inglizcha: anthem
• Turkcha: marş, övgü
• Yoqutcha: өрөгөй ырыата

Ruscha _ru

madhiya
книжн.
1 восхваление; панегирик;
2 лит. ода; ◆ ~ oʻqimoq 1) восхвалять; воспевать; 2) читать, произносить оду (в честь кого-чего-л.);
3 Мадхия (имя собств. женское).