mone
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mo-ne
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. — man etuvchi, toʻsiq
boʻluvchi; toʻsiq, fob] Toʻsqinlik, qarshilik qiluvchi, man etuvchi narsa yoki shaxs. ◆ Oʻzi-dan ikki mahalla narida boʻlgan hozirgi masjid imomatiga taiin qilmoqchi boʻlgan edi-lar. Bunga ham mone chiqdi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .
- Mone boʻlmoq Toʻsiq boʻlmoq, toʻsqinlik qilmoq. ◆ Lekin arzimagan bir narsa mone boʻladi-yu, ish pishib yetganda buzshshdi. N. Safarov, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Fotimaning paxta bilan toʻlib-toshgan etagi oʻz xayoli-ni davom ettirishiga mone boʻldi. S. Ayniy, „Kullar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МОНЕ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
mone
воспрещающий, препятствующий; ◆ ~ boʻlmoq препятствовать, тормозить.