oʻsma
[tahrirlash]
oʻsma I[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
oʻs-ma
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Uzun choʻzinchoq toʻq yashil bargli, krestgullilar oilasiga mansub ikki yillik oʻtsimon oʻsimlik. ◆ Qish boshla-nishida hamma tok koʻmsa, Malikaxon oʻs-masini koʻmar, chillada ham uning hovlisida oʻsma bahordagidek koʻkarib yotardi. S. Zun-nunova, „Gulxan“ .
2 Shunday oʻsimlikning bargidan siqib olinib, qosh va kipriklarga qoʻyish (sur-tish) uchun ishlatiladigan qora-yashil rang-li suyuqlik. ◆ Uning hozirgina qoʻygan oʻsmasi chakkasiga oqib tushgan edi. H. Nazir, „Soʻnmas chaqmoqlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
oʻsma II[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
oʻs-ma
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
tib. Organizmdagi oʻzgargan va oʻzining odatdagi shakli hamda vazifasini yoʻqotgan hujayralardan iborat toʻqima-larning zoʻr berib oʻsib ketishi. ◆ Jigar oʻs-masi. Miya oʻsmasi. v ◆ Tajribalardan maʼ-lum boʻldiki, kobraning zahari hatto rak oʻsmasini ham oʻsishdan toʻxtata olar ekan. "Fan va turmush" .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЎСМА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.