pokiza

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

po-ki-za

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f. - toza, sof; iffatli;

benuqson; yoqimli] 1 Top-toza, pok. ◆ Pokiza idish. Pokiza kiyim. n ◆ Ona tabiatimizni hamisha toza, pokiza saqlash haqida qaygʻurmogʻimiz lozim. Sh. Rashidov, „Yangi yer haqida soʻz“ . ◆ Bulok, suvi qanchalik begʻubor va pokiza. U togʻ boshidan ana shu sifatlari bilan pastga intiladi. "Yoshlik" . ◆ Odam degan pokiza yurishi kerak. Toza yurgan odamning tabiati ravshan boʻladi. S. Ahmad, „Sud“ .

2 koʻchma Halol, pok, toʻgʻri; sof, mu-saffo. ◆ Olima [Xadicha Sulaymonova] hayotining oxiriga qadar xalq uchun pokiza vijdon bilan xizmat qildi. "Saodat" . ◆ Oqkoʻngil, pokiza, halol oʻqituyechining yashash tarzi, fikrlash yoʻsini doimo barchs uchun maktab boʻlib kelgan. "Fan va turmush" . ◆ Pokiza koʻngli bilan, baʼzan oʻta qattiq qahri, baʼzida juda yumshoq mehri bilan bogʻlab olgan. S. Zunnunova, „Olov“ .

3 Ozodalikka qattiq rioya qiladigan, ozoda. ◆ Pokiza ayol. yash Karim aka nihoyatda pokiza, sodda edi. "Yoshlik" .

Antonimlari

ПОКИЗА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

pokiza
1 чистый, чистенький; опрятный, чистоплотный; // чисто, опрятно, чистоплотно; ◆ pokiza idish чистая посуда; ◆ pokiza odam чистоплотный человек; ◆ pokiza qilmoq чистить, очищать (что-л.); ◆ kiyimni pokiza tutmoq держать одежду в чистоте;
2 целомудренный; честный; ◆ pokiza xotin целомудренная женщина.