pufak
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
pu-fak
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Suyuqlikda, suyuq massada kosil boʻladigan, ichi havo bilan toʻlgan shaffof sharcha. ◆ Sovun pufaklari. yash Payt bahor edi, Yomgʻir tushdi-da, Tomchidan ulkan Bir pufak shishdi. Nurbek .
2 Qaynoq suv va b. narsadan kuyish natijasida terida paydo boʻladigan, ichi suyukdikdan iborat ogʻriqli boʻrtiq, poʻr-sildoq.
3 anat. Odam va hayvonlar organizmida suyukdik tutib turuvchi yoki suyukdik toʻp-lanadigan yupqa qopchiq. Oʻt pufagi. Siy-dik pufagi. n Oʻrta miya pufagi odamda va yuqori hayvonlarda bosh miyaning nisbatan juda oz qismini hossh? qiladi. "Anatomiya".
2 Ichiga havo yoki yengil gaz toʻldirib shishirilgan, yupqa, choʻziluvchan narsa; shar. ◆ Birpasdan keyin lager ustida dumiga kattakon pufak bogʻlab olgan samolyot paydo boʻldi. A. Qahhor, „Oltin yulduz“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ПУФАК. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ot[tahrirlash]
pufak (koʻplik pufaklar)