pukka
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
puk-ka
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
PUKKA 'oshiqning doʻng tomoni tepaga qaragan holati’. Oshih dumalaydi p u k k a m i, chikka (Sul-ton Akbariy). Bu sifat qadimgi turkiy tilda ham mavjud boʻlib, 'oshiqning doʻmboq tomoni’ maʼnosini anglatgan bük otidan (ЭСТЯ, II, 291: Devon, III, 144) eski oʻzbek tilida -ä qoʻshimchasi bilan yasalgan (КРС, 149); qoʻshimcha qoʻshilganidan keyin k undoshi qatlangan, keyinchalik soʻz boshlanishidagi b undoshi p jarangsiz eshiga almashgan, oxiri ü unlisining yumshoqlik belgisi yoʻqolgan: bük + ä = boʻkä > bükkä > pukkä.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
- Oshiqning chikkaga qarama-qarshi, doʻmboqtomoni. ◆ Tavva pukkani yeydi; olchi chikkani yeydi degandek, boy bersangiz nima, siz ham yutib yurgansiz. A. Muxtor, „Opa-singillar“ . Oshigʻim pusha tushsa ham rozi-man, deb turgan edim, birdan olchi boʻlib ketdi. B. Rahmonov, Xoʻjayin koʻchdi. Mulladoʻst:
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
◆ Qoʻying, oʻsha qozi domlangizga ham otgan oshiqning hammasi pukkasiga tushdi. Hamza, „Tanlangan asarlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ПУККА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.