qadim
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qa-dim
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. قَدِيم — oʻtgan, ilgarigi, koʻhna, eski
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 ot Uzoq oʻtmish, qadimgi zamon, uzoq, oʻtmish davr. ◆ Qadimdan qolgan odat. v Chorvok dalasi kadimda Madamin bilan Olaxoʻjaboyga karashli edi. P. Tursun, Oʻqituvchi. ◆ Qadimning koidasiga muvofiq, har ikki tomonning shumtaka bolalari bir-birlarini qorga dumalatib, bir nafas mushtlashib oldilar. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
2 sft. Uzoq, oʻtmishdagi; qadimiy, koʻhna. Dadim zamon. v Bu yoʻllar koʻp kadim yoʻllardir. Gʻ. Gʻulom. Hunarmandchilikning rivojlanishi katta savdo yoʻlidagi kadim shaharning boshqa uzoq muzofotu oʻlkalar bilan aloqasini avj oldirdi. K. Yashin, Hamza.
3 Ilgarilari, qadimda. Hovlilarga kiraverishdagi katta va serviqor darvozalarni aytmaysizmi, qadim bunday darvozalarni Orifxoʻjaboylar kurardi. Mirmuhsin, Umid.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚАДИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.