qibla

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qib-la

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — roʻparada turgan narsa;

namoz paytida yuz qaratiladigan tomon (Makka tomoni); mehrob; janub] ! din. Mu-sulmonlar namoz oʻqiyotgan paytda yuzni qaratib, oʻgirib turadigan tomon, Makka shaxri joylashgan tomon. ◆ Qiblaga qarab fotiha oʻqimoq. v [ ◆ Otamning] Koʻp vaqtlari tasbeh oʻgirish.. kechalari qiblaga qarab, tiz bukib oʻtirib, xudoga yigʻlash bilan oʻtar edi. M. Muxammadjonov, „Turmush urinishlari“ . ◆ Meʼmor dastorini boshiga qoʻndirib, qiblaga yuzini toʻgʻriladi.. Mirmuhsin, „Meʼmor“ .

2 esk. Gʻarb, kunbotish tomon. ◆ Qibladan esgan shamol.

Toʻrt tomoning qibla! Qayoqqa ketsang keta ber, ixtiyoring oʻzingda. -Ikkisidan birini tanlang, — dedi Oyqiz qatʼiyat bilan, — ◆ yo ketmon, yo toʻrt tomoningiz qibla, boshingiz qayoqqa ogʻsa, oʻsha tomonga joʻnang. Sh. Rashidov, „Boʻrondan kuchli“ .

Antonimlari

ҚИБЛА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qibla
1 рел. кыбла (сторона, в которую обращаются мусульмане во время молитвы);
2 уст. перен. запад; ◆ 

• toʻrt tomoning qibla! можешь идти на все четыре стороны, скатертью дорога!