sarv
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
sarv
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
\f. — konus shaklli, igna-
bargli daraxt; qadsi raso, xushqomat] 1 bot. Janub mamlakatlarida oʻsadigan, ignabargli doim yashil tik daraxt. ◆ Ikki chetiga sarvlar va shamshodlar ekilgan salqin xiyobonlarda hech kimsa koʻrinmasdi. M. Maxmudov, „Mangu kuy izlab“ . Oy kelib, sarv uzra qoʻndi, Boʻldi oyruxsor sarv. E. Vohidov. ◆ Sarv turlaridan ihota oʻrmonlar, istirohat bogʻlari barpo etishda foydalaniladi. "UzME" .
2 koʻchma poet. Qaddi-qomati, basti kelishgan, xushqomat. ◆ Jonga huzur, dilga farogʻat, Sarvim yaxshi, sunbulim yaxshi. O. Yunus .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
САРВ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.