sayd
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
sayd
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. - ov qilish, tutish; shi-
kor; ovlanadigan qushlar, ilvasin] esk. Ov qilingan narsa: oʻlja. ◆ Naylayin, sayd oʻldi xoling donasiga jon qushi. S. Abdulla . ◆ Uning sevgisi dom qoʻygan ovchiday oʻz saydini koʻz-lab, bir tosh bilan ikki oʻljani qoʻlga ki-ritmoqchi. U. Ismoilov, „Saylanma“ .
- Sayd qilmoq 1) ov qilmoq, tutmoq; 2) koʻchma maftun qilmoq, band etmoq. ◆ Bir ta-bassum birla sayd etding koʻngilni avvalo, Oxiri nozu tagʻofil boʻldi ish, ey dilrabo. Habibiy .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
САЙД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.