shahid
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
sha-hid
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. a. 4... — urushda oʻlgan, oʻl-dirilgan; aziyat chekuvchi
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Din yoki mazhab yoʻlida va b. ayrim (hadislarda belgilan-gan) holatlarda halok boʻlgan shaxs. ◆ [Salo-hiddin:] Jangda oʻlgan — shahid, oʻldirgan — gʻoziy, buni musulmoyushrga aytish kerak. N. Safarov, „Sharq tongi“ . ◆ Tirik boʻlsalar, gʻoziy boʻlib kelarlar, agar tangrining buyrugʻi bilan ajallari yetgan boʻlsa, shahid boʻlarlar. S. Ayniy, „Qullar“ .
2 Vatan urushi uchun yoki haqqoniyat yoʻ-lida qurbon boʻlgan, jonini fido qilgan odam. ◆ Shahid doʻstlari abadiy makonda bema-lol yotishlari uchun [Bektemir] chuqurni keng qazishga urindi. Oybek, „Quyosh qoraymas“ . ◆ Kim boʻldi bu Argʻinboyev? Ehtimol, qahramonlarcha halok boʻlgan, Vatan urushining shahidlari — mard lochinlardan biridir ? Gazetadan .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ШАҲИД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.