shayx

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shayx

Etimologiyasi

a. — qariya, keksa; urugʻ, qabila boshligʻi; diniy rahbar; olim, murabbiy

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Islom dini tarqalgan mamlakatlar-da, avvalo, bilimdon kishilarga, soʻngra ulamo va faqihdarga berilgan nom; keyin-chalik muqaddas joylarning mutasaddilari ham shayxdeb yuritilgan. ◆ Mirkarim.. darrov oʻz qiyofasini oʻzgartirib oldi: boshiga katta salla oʻradi, egniga kimxob toʻn kiydi va vaqtincha avliyo shayxga aylandi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Amirlar, shayxlar, ulamolar ken-gashib.. katta qoʻshin bilan borishga fatvo berildi. M. Mahmudov, „Mangu kuy izlab“ . ◆ Shu kuni otasining mozoriga borib, sham yoqdi, qabristondagi shayxlarga nazr berdi Malak. Mirmuhsin, „Yoʻqolgan javohir“ .

Antonimlari

ШАЙХ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shayx
рел. шейх, духовный наставник.