suveren
[tahrirlash]
suveren I[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
su-ve-ren
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Xalqaro huquqda: mustaqil oliy hokimiyat egasi.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
suveren II[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
su-ve-ren
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Suverenitetga, mustaqillikka ega boʻlgan; erkin, hur; mustaqil. ◆ Suveren davlat. n ◆ Oʻzbekiston Respublikasi Konstitutsiyasida davlat suvereniteti masalasiga alohida bob ajratilgan boʻlib, uning 1-moddasida "Oʻzbekiston suveren demokratik respublika" deyilgan. "Mustaqillik" lugʻati .
2 Oliy hokimiyatni amalga oshiruvchi.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
СУВЕРЕН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
suveren I
ист. суверен.
suveren II
полит. суверенный; ◆ suveren huquqlar суверенные права.