toʻsiq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

toʻ-siq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. ot Yoʻlni toʻsish, bekitish, ihota qilish yoki ikki joyni bir-biridan ajratish uchun yasalgan qurilma; fob, ihota. ◆ Chiy toʻsiq. Harbiy toʻsiq. Suv toʻsiqdan oshib oʻtdi. ◆  Hademay, shox-shabbalardan katta toʻsiq hosil boʻldi. S. Ahmad, „Qadrdon dalalar.“ ◆ Shiftgacha yetib bormagan faner toʻsiq orqali gaplar baralla eshitilardi. P. Kodirov, „Uch ildiz.“ ◆ Tanklar uncha-muncha toʻsiqni nazar-pisand qilmay, dahshat va ishonch bilan masofani qamrardi. Oybek, „Quyosh qoraymas.“

2. koʻchma Toʻsqinlik, qarshilik; toʻgʻonoq, gʻov. ◆ Toʻsiq boʻlmoq. ◆  Hayot nashidasi shu kurash, xavf-xatar, toʻsiqlarni yengib oʻtish, intilish borligi uchun ham qiziq, lazzatli. S. Nurov, „Narvon.“

3. sft. Toʻsilgan holatli, toʻsib qoʻyilgan. ◆ Toʻsiq yoʻl. Hovuzning atrofi toʻsiq.

Sinonimlari

chep

Antonimlari

ТЎСИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Uygʻurcha: توسۇق (tosuq), توسالغۇ

Ruscha _ru

toʻsiq
1 препятствие, преграда; барьер; // прегражденный, огражденный; ◆ tabiiy toʻsiqlar естественные препятствия; ◆ sunʼiy toʻsiq искусственное препятствие; ◆ toʻsiqlardan oʻtish poygasi скачка с препятствиями; ◆ bu yoʻl toʻsiqmi? преграждена ли эта дорога?; ◆ hovuzning atrofi toʻsiq хауз (бассейн, пруд) огражден;
2 кордон; sanitariya toʻsigʻi санитарный кордон;
3 перен. препятствие, преграда, помеха; ◆ toʻsiq boʻlmoq препятствовать; служить преградой, помехой; мешать.