turkcha
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
turk-cha
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Turklarga, turk xalqiga, uning alifbosi, tili, adabiyoti va madaniyatiga oid (q. turklar 1). ◆ Turkcha kuy. m ◆ Domla eski muqovali turkcha kitoblarni ixlos bilan qoʻltiqlab yuruvchi, hech kimni mensimaydigan, kibr va fitna Mirzajon Datifiyni sinfga boshlab kirdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
2 Turk tili. ◆ turkcha soʻzlashmoq. m ◆ Men turkchaga, u oʻzbekchaga sal-pal tushunadigan boʻlib qolgan edik. M. Ismoiliy, „Fargʻona tongi“ . ◆ Ular turkchaga oʻgirib, savodxonlarga tarqatadi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТУРКЧА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
turkcha
Ruscha ru
turkcha
турецкий; // по-турецки.