yolgʻonchi
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
yol-gʻon-chi
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Yolgʻon gapiradigan odam; aldamchi; kazzob. ◆ Yolgʻonchiga qoʻshilma, rost soʻzingni yashirma. Maqol . m ◆ -Yolgʻonchi ekan-siz, oʻtinchi bola, — deb qiz paqirini yerga qoʻydi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ . ◆ -Asadning oldida yolgʻonchi boʻlmay deyapman-da, — chaynaldi Ahmad. F. Musajonov, „Himmat“ . ◆ Qizil gulni bogʻla-dim argʻamchiga, Qaydin ham koʻngil berdim yolgʻonchiga. "Oq olma, „qizil olma"“ .
- Yolgʻonchi dunyo ayn. yolgʻondaka dunyo q. yol-gʻondaka. ◆ Yolgʻonchi dunyoda rizqim uzildi, Diy-da giryon boʻlib, bagʻrim ezildi. "Alpomish" .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЁЛҒОНЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.