soʻna

Oʻzbekcha (uz)

soʻna I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

soʻ-na

Etimologiyasi

soʻna pashsha Ikki qanotlilar-ga mansub, kalta moʻylovli hasharot: urgʻo-chisi hayvonlar, baʼzan odam qonini soʻra-digan, erkagi gullar shirasi va b. suyuq-liklar bilan oziqlanadigan yirik pashsha. Mulladoʻst:

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ Oʻrgilay, taqsir! Bebaxtning oshiga pashsha ham, kana ham, soʻna ham, qolaversa, shaloplab olib mana shunaqa az-royil ham, munkarnakir ham tushaveradi. Hamza, „Tanlangan asarlar“ .

Soʻna boʻlmoq Xira pashshaday yopishib olmoq, pashshaxoʻrda boʻlmoq.

soʻna II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

soʻ-na

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Yovvoyi yoki xonaki erkak oʻr-dak. ◆ Shakarkoʻlga ovga ketib boraman, Sha-karkoʻldan soʻna, suqsur uraman. "Intizor" .

Antonimlari

СЎНА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

soʻna I:
soʻna pashsha слепень, овод; ◆ soʻna chaqqon ot лошадь, ужаленная слепнём; ◆ 

• soʻna boʻlmoq разг. фам. присосаться как пиявка (к кому-чему-л.); объедать (кого-л.).
  

soʻna II
обл. дикая утка.