dahriy
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
dah-riy
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – asriy; materialist, xudosiz, ateist;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Dunyo hodisalarini tabiat qonunlaridan deb biluvchi, oxiratga inonmovchi kishi; materialist. ◆ Men hech kimning gapiga quloq solmasdan, bu “dahriy” mulla bilan suhbatdosh boʻlib, undan koʻp narsa oʻrgandim. M. Muhammadjonov, „Turmush urinishlari.“
2. Allohning borligiga ishonmovchi; xudosiz, shakkok. ◆ Avaz laʼin, dahriy, — deb qoʻydi mufti, qozonday sallali boshini chayqab. J. Sharipov, „Xorazm.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ДАҲРИЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.