bilagʻon
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
bi-la-gʻon
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 s. t. Koʻp narsadan xabardor boʻlgan, koʻp biladigan, bilarmon. U◆ baʼzi narsalarni katta tanaffusda bilagʻon hamkurslaridan soʻrab olmoqchi edi. P. Qodirov, Uch ildiz.◆ Oʻziyam choʻrtkesar, bilagʻon odam edi. "Yoshlik".
2 "Aslida hech narsani bilmaydigan", aravani quruq olib qochuvchi.◆ Sen juda bilagʻon, haddan tashqari bilagʻon boʻlib ketib-san. S. Zunnunova, Koʻzlar.◆ Doimo oʻzingizni bilagʻon, boshqalarni nodon hisoblaysiz. Mirmuhsin, Meʼmor.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
БИЛАҒОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
OʻTIL