dafʼa
(daf'adan yoʻnaltirildi)
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
dafʼ-a
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – marta, karra;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Marta, karra, bora. ◆ Ilk dafʼa. Soʻng dafʼa. ◆ Bu kun Yoʻlchi bu uyga birinchi dafʼa kirgan edi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“ ◆ Shokir aka.. necha dafʼa sinchiklab, koʻz oʻngidan oʻtkazdi. M. Xayrullayev, „Koʻngil.“ ◆ Bu erkak zotining ilk dafʼa unga befarq, qarashi edi. "Yoshlik". ◆ Feruz uni ilk dafʼa koʻriboq, Tabibiyga bashorat qilgan edi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik.“
2. Bu olmoshi bilan birgalikda “sa-far”,“gal” soʻzlari maʼnosida qoʻllanadi. ◆ ..bu dafʼa bizdan nima gunoh oʻtdi, bunday behurmat qildingiz. "Alpomish". ◆ Bu dafʼa tovush avvalgidan koʻra uzoqroqdan kelar edi. H. Olimjon
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ДАФЪА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.