doirachi
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
do-i-ra-chi
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Childirma chaluvchi, childirmachi. ◆ Doirachi raqqosaning yetakchisi boʻlibgina qolmay, balki butun ansamblni boshqarib, usullar yoʻlini koʻrsatib beruv-chilardandir. T. Obidov, „Yusufjon qiziq“ . ◆ Xalq sayili va bayramlarida doirachilar-ning musobaqalari tez-tez uyushtirilib turar, doirachilar esa oʻz oʻyinchilari bilan unga qatnashar edilar. H. Nosirova, „Men oʻzbek qiziman“ .
doii shv. Togʻa. Roʻmolimning uchi shoyi, Oʻrtasida bordur oyi. Olib bering, jonim doyi. “Qoʻshiqlar”. Xon, Avazni dorga buyurgan ekan, doyim oraga tushib, ellik tayoq soʻ-rabdi. S. Siyoyev, Avaz.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ДОИРАЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.