dovdiramoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dov-di-ra-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Biror narsa, vaziyat taʼsirida toʻgʻri harakat qila olmaslik, oʻzini sal yoʻqotgan holda alpon-talpon harakat qilmoq; gangimoq. ◆ Oʻrtancha kelin oiladagi yangi odatga koʻnikolmay, kechasi dovdirab, hovliga chiqadi.. S. Ahmad, „Say-lanma“ . ◆ Yodgor shamoldan gandiraklaganday dovdirab borarkan, kuzda boʻlgan.. majlisni eSladi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ . ◆ Dovdiraganimdan stul qolib, naq yerga oʻtir-volayozibman. "Yoshlik" .

2 Toʻgʻri soʻzlash qobiliyatini yoʻqotmoq, telba-teskari, chalkash-chulkash gaplar ga-pirmoq, valdiramoq. ◆ Voy dovdir, nima deb dovdirayapsan oʻzing? P. Tursun . Oʻqituvchi. ◆ Matpano, tushida Xizirga yoʻliqqan kim-sadek dovdirab, tili kashmaga ke.gmay qoldi. S. Siyoyev, „Avaz“ .

3 Oʻzini yoʻqotmoq, shoshib qolmoq, sarosimaga tushib, gangib, qoʻrqib qolmoq. ◆ Imom eshikni ocharkan, erkakcha kiyinib kelgan ayolni koʻrib dovdirab qoldi. J. Sha-ripov, „Xorazm“ . ◆ Murod bu gaplardan dovdirab qoldi. Nima deyishini bshshas edi. M. Haz-ratqulov, „Jurʼat“ . ◆ Nogahoniy zarb yegan kishidek dovdirab qolishdi. X. Toʻxtaboyev, „Yillar va yoʻllar“ .

Antonimlari

ДОВДИРАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dovdiramoq
1 опешить, растеряться; приходить взамешательство;
2 путаться, сбиваться с толку; nimaga dovdiraysiz? что вы путаетесь?; что вы путаете события?;
3 = gandiraklamoq.