gʻarch

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻarch

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

taql. s. 1 Moʻrt, kuvrak narsani chaynaganda, bosganda, sindirganda chiqa-digan tovushni bildiradi.

Gʻarch etib (yoki etkazib) Gʻarchillatib, gʻarchcha; tez va shiddat bilan. ◆ Bodringni gʻarch etib tishlamoq. sh ◆ -Shu bilan maqtan-yapsanmi?! — poʻngʻilladi u qoʻlida qolgan karam magʻzini gʻarch etib chaynab. A. Muxtor, „Boʻronlarda bordek halovat“ .

2 maxe. Etik, kavush, tufli kabi oyoq kiyimlarining tagcharmi orasiga maxsus garzda qoʻyiladigan charm va yurganda undan chiqadigan tovush. ◆ Xudo xohlasa, etiklaring-ga gʻarch soldirib beraman. S. Ahmad, „Qadr-son dalalar“ . ◆ Oʻrtaga choʻkkan oʻngʻaysiz jim-pikni uzoq yoʻlakdan eshitilgan etik gʻarchi buzardi. A. Muxtor, „Tugʻilish“ . ◆ Hali gʻarchi ketmagan tuflisidan tortib poʻrim tel-pagigacha — boshdan-oyoq yana bir sinchiklab, maʼnodor tikildi. "Yoshlik" .

Antonimlari

ҒАРЧ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻarch
1 звукоподражание скрипу, хрусту; ◆ etikning ~i скрип сапог; ◆ ~ etib (букв. со скрипом, с хрустом) сильно, крепко; ◆ it uning oyogʻini ~ etib tishlab oldi собака сильно укусила его за ногу;
2 спец. кусок кожи, подшиваемый под стельку для скрипа.