gʻargʻara
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻar-gʻa-ra
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
- I a. 6 u.u. — vishillash, qul-qullash; tomoq, halqumni chayqash, chayqab tozalash
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
takrg. s. 1 Suv yoki boshqa suyuq narsani ogʻizda tutib, tomoqni chayganda chiqadigan tovushni bildiradi. ◆ Gʻargʻara qilmoq. n ◆ Yoʻldosh juda charchagan. Bunine ustiga-ustak tomogʻi shamollagan edi. Na-makob bilan gʻargʻara qilib yurib, kechagina zoʻrgʻa tuzatib oldi. A. Muxtor, „Chinor“ . ◆ Sut bilan ogʻizni chayqash va gʻargʻara qilish to-moq ogʻrigʻi, bodomsimon bezlarga naf boʻla-di. K. Mahmudov, „Oʻzbek tansiqtaomlari“ .
2 Oʻlim oldidan tomoqdan chiqadigan xirqiroq tovush. ◆ ..oʻgʻlini allaqaysi gulgun bazmdan chaqirib olib, oʻlim toʻshagida ajal gʻargʻarasi tutib yotgan qari graf huzuri-ga yuboradi. X. Sulton, „Bir oqshom ertagi“ . ◆ Kelsa, jiyanining tomogʻiga gʻargʻara kelib qolgan ekan. Ziyoda bosh tomonda, Gulnora qiz oyoq tomonda unsiz yigʻlab oʻtirishibdi. X. Toʻxtaboyev, „Yillar va yoʻllar“ .
- FAPFAPA II maxe. 1 Arqon yoki zanjir yordamida biror narsani tortish, koʻtarish uchun xizmat qiladigan moslama, oʻqqa oʻr-natilgan gʻaltak; chigʻir. ◆ Qoʻra yaqiniyea qazi-lib, ustiyea gʻargʻara oʻtqazilean bir quduq u yerdayeilarnine suv manbai edi. S. Ayniy, „Qullar“ .
2 Katta charx, devcharx; charxli dastgoh. Pillakash pilla ipinine uchini topib, bir-biriyea chirmashib ketean pilla ipini.. gʻar-gʻarayea oʻrnatilean duyeyea oʻrar edi. Gazetadan.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒАРҒАРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.