gʻijillamoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻi-jil-la-moq

Etimologiyasi

1 s. t. Gʻijirlamoq. ◆ Gʻijillaydigan karavot. n Davlatyor

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ Bi-linar-bilinmas hushtak chaldi. Goʻyo uning hushtagiga darvozaning bir qanoti sezilar-sezilmas gʻijillabgina bir odam sigʻarlik ochildi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Namiqqan eshik gʻijillab ochildi. Sh. Xolmirzayev, „Toʻlqin-lar“ . ◆ Tancha yonida choʻmiltirilgan bola erta-siga oʻpkasi gʻijillab, gʻingshib chiqdi. Mirmuhsin, „Jaholat panjasi“ .

2 s. t. Koʻpayib, "gʻij-gʻij" boʻlib ketmoq, toʻlib-toshmoq. ◆ Qarasa, bir kichkina bozor ekan, odam gʻijillab yotibdi. "Ravshan" .

Antonimlari

ҒИЖИЛЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻijillamoq
1 = gʻijirlamoq;
2 разг. кишмя кишеть; копошиться; Qarasa bir kichkika bozor ekan, odam gʻijillab yotibdi («Равшан») Видит - маленький базарчик, а на нём народ кишмя кишит.