gʻurra

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻur-ra

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — otning oq qashqasi;

gajak, kokil] Peshona yoki boshda hosil boʻlgan qattiq shish. ◆ Peshonamni ham gʻurra qildi-ya, ertagacha gʻurra yozilib ketsa goʻrga edi, shu turqu tarovat bilan odamlarga qanday koʻrinaman. S. Ahmad, „Hukm“ . Komissar ogʻzidan koʻpik kelib.. yotardi. Peshonasi gʻur-ra, biroq qoshlarining usti qip-qizil qon edi. M. Muhamedov, Qahramon izidan. ◆ Qutluqxoʻja.. yoshligida oʻz mahallasidagi bolalarga bosh boʻlib, ularni qoʻshni mahalla bolalariga qarshi "urush"ga olib borar, har vaqt burni qonab, peshonasi gʻurra boʻlib qaytardi. M. Osim, „Oʻtror“ .

Antonimlari

ҒУРРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻurra
опухоль; шишка; кровоподтёк; желвак; жировик; ◆ urilgan joyi ~ boʻlib chiqdi ушибленное место опухло; ◆ peshanani (bir narsaga urib olib) ~ qilmoq набить себе шишку на лбу.