giryon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gir-yon

Etimologiyasi

GIRYON Bu kesimlik 'yigʻlash holatiga keltir-' maʼnosini anglatadi-gan tojikcha giryon(i)dan [giryonidan] feʼlining hozirgi zamon asosiga (ТжРС, YU4) teng boʻlib, otlashib 'yiglash holatida' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 192).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

|f. ^— hoʻngrab, boʻzlab

yigʻlayotgan] poet. Iigʻlayotgan, yigʻlovchi, yigʻili. ◆ Koʻzi giryon. shsh Lekin clwm ◆ qilar: Bir umr giryon Ipiar orasidan Oʻtsa karvoning. A. Oripov, „Iillar armoni“ . ◆ Yuragimga osmon shavqi kirmadi, Yulduzimni izlab giryondir koʻzim. M. Egamberdiyeva, „Gulbarg“ .

Diydai giryon Yigʻlovchi koʻz. ◆ Koʻzda yoshim munchoq-munchoq tizildi, Diydai giryon boʻlib, bagʻrim ezildi. "Malikai ayyor" .

Antonimlari

ГИРЁН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

giryon
поэт. плачущий; рыдающий; ◆ koʻzi ~ плачущие глаза.