hamiyat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ha-mi-yat

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — jaqli tezlik; jiz-

zakilik; gʻayrat, qunt; manmanlik, takab-burlik; magʻrurlik] 1 Or-nomusini, qadr-qimmatini pok saqlash tuygʻusi; oriyat. Tama-girlik — ◆ inson hamiyatini yerga uradi. Gazetadan . [Sharofat] Oʻrtaga tushmoqchi boʻlgan kimnidir yuladi; hamma erkaklarni ha-miyatsiz, hamma xotinlarni buzuq, deydi. A. Qahhor, Qoʻshchinor chiroqlari.

Hamiyatiga tegmoq Hamiyatsizlikda ayb-lab, vijdonan azoblamoq. ◆ Uning oxirgi gapi Mansurning hamiyatiga tegdi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ .

2 Insoniylik his-tuygʻusi; shunday his-tuygʻuli munosabat. ◆ ..kamtarin bir keksa-daki shuncha himmat va hamiyat boʻlsa.. ish baror topmasligi ham mumkinmi!? H. Nazir, „Mayoq sari“ . ◆ ..sizning xizmatlaringiz-ni, hamiyatingizni hech vaqt unutmaydi-lar. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Zamondan zamon oʻtib, ularning [odamlarning] dilida yaxshilik, muruvvat, hamiyat, insofu ado-lat chirogʻi yonarmikan.. S. Siyoyev, „Avaz“ .

Antonimlari

ҲАМИЯТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

hamiyat
1 чувство чести, чувство собственного достоинства;
2 благородное рвение; пылкий патриотизм.