hamsafar
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ham-sa-far
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
ham + safar
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Safarda birga boʻluvchi (boʻlgan) kishi. ◆ Men yuk-larimni shoshib-pishib, yumalok-yassi oʻrab, hamsafarlarim bilan koʻl berib xayrlash-dim. M. Muhammadjonov, „Turmush urinish-lari“ . ◆ Hamsafar doʻstlarim katta hayot yoʻ-lini bosib oʻtgan ajoyib, dilkash kishilar edi. Nazarmat, „Joʻrlar baland sayraydi“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҲАМСАФАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.