haybarakallachi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

hay-ba-ra-kal-la-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Asossiz, oʻrinsiz, quruq maqtovlar aytuvchi, shu tarzda qoʻl-lab-quvvatlovchi shaxs. ◆ Men sizga aytsam, uka, oʻzimiz ham ancha haybarakallachi boʻlib qolibmiz. R. Fayziy, „Choʻlga bahor keldi“ . ◆ Hoshim u ni \Gʻulomni\ oʻz haybarakallachilari safiga hech tortolmadi. Gʻulom aka boshqacha toifa odam ekan. J. Abdullaxonov, „Toʻfon“ .

Antonimlari

ҲАЙБАРАКАЛЛАЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

haybarakallachi
1 аллилуйщик, восхвалитель;
2 человек, который всех подгоняет, а сам ничего не делает, пустозвон.