iqror

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

iq-ror

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. _>1 ^51 — eʼtirof qilish; rost deb hisoblash] Tan olish, boʻyniga olish; eʼtirof etish. ◆ [Uning] Tengi yoʻq, xushroʻy-ligiga hamma iqror. Sh. Rashidov, «Boʻron-dan kuchli» . ◆ Oqkoʻngil Nafisa ishonuvchanlik bilan yoʻl qoʻygan xatosiga iqror: kul deb, olov changallab olganidan dardi ichida. Shuxrat, «Jannat qidirganlar» .

Iqror boʻlmoq (j. k. bilan) Tan olmoq, boʻyniga olmoq, eʼtirof etmoq. ◆ Hiz amma-sining oyogʻiga yiqildi va oʻz qilmishiga iqror boʻldi. A. Qahhor, «Qoʻshchinor chirokdari» . Iqror qilmoq (t. k. bilan) ayn. iqror boʻlmoq. ◆ Toʻgʻrisi u, Mehrining chaqqonligiga qoyil boʻlgan edi-ku, buni iqror qilgisi yoʻq edi. H. Nazir, «Soʻnmas chaqmoqlar» .

Antonimlari

ИҚРОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

iqror
сознание, признание (напр. вины. проступка, преступления); ◆ siz shunga ~misiz? признаётесь ли вы в этом?; ◆ oʻz aybiga ~ boʻlmoq признавать свою вину; ◆ bunga oʻzi ~ boʻldi он сам в этом сознался; ◆ Toʻgʻrisi, u Mehrinisoning chaqqonligiga qoyil boʻlgan edi-ku, buni ~ qilgisi yoʻq edi (Ћ. Назир, «Сўнмас чаќмоќлар») Правда, она удивлялась проворству Мехринисы, но не хотела в этом признаваться.