izo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

i-zo

Etimologiyasi

\a. *1lL — azob, ranj

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

esk. kt. Azoblash, ranjitish; ozor, alam. ◆ Zolimlar-dan koʻrding izo, Boʻlmay maqsad ishi bajo. "Tohir va Zuhra" . ◆ Mushtumzoʻrlik omboriga gʻalla berilmas, Uning igʻvo, izosidan hech bir qoʻrqilmas. Gʻ. Gʻulom .

Izo bermoq Ozor bermoq, azoblamoq, ranjitmoq. ◆ Kimki nasihat bilan tuzalma-sa, hayot unga izo berib, koʻzini ochib qoʻyadi. M. Osim, „Karvon yoʻllarida“ .

Antonimlari

ИЗО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

izo
1 стыд, смущение; ◆ ~ bermoq стыдить, пристыживать; обескураживать; ◆ ~ yemoq, ~ tortmoq стыдиться, конфузиться;
2 увещевание, укор.