iztirob
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
iz-ti-rob
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – hayajon, gʻalayon, betoqatlik; beqarorlik;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Ruhan ezilish, siqilish holati; ruhiy azob. ◆ Ogʻir oʻylar iztirobidanmi, uyqusizlikdanmi lanj boʻlib turdim. S. Siyoyev, „Yorugʻlik.“ ◆ Sen shu kunlarda juda qattiq alam, iztirobdasan, asabing buzuq. Shuhrat, „Shinelli yillar“ . ◆ Uni tanholik, gʻariblik, yoʻqsizlik iztirobi kemiradi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“
- Iztirob chekmok, Ruhan azoblanmoq. ◆ Bu mudhish gaplarni eshitganlar battar iztirob chekar, gʻam-alam qalblarini mushukday tirnar edi. J. Sharipov, „Xorazm.“
- Iztirobga solmoq Qattiq hayajonga solmoq, ruhan ezmoq; betoqat qilmoq.
Sinonimlari[tahrirlash]
Azob
Antonimlari[tahrirlash]
ИЗТИРОБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.