iztirob
Jump to navigation
Jump to search
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
iz-ti-rob
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. ^,1 j U.^l — hayajon, gʻala-yon, betoqatlik; beqarorlik) Ruhan ezilish, siqilish holati; ruhiy azob. ◆ Ogʻir oʻylar iztirobidanmi, uyqusizlikdanmi lanj boʻlib turdim. S. Siyoyev, «Yorugʻlik» . ◆ Sen shu kunlarda juda qattiq alam, iztirobdasan, asabing buzuq. Shuhrat, «Shinelli yillar» . ◆ Uni tan-holik, gʻariblik, yoʻqsizlik iztirobi kemi-radi. Oybek, «Tanlangan asarlar» .
- Iztirob chekmok, Ruhan azoblanmoq. ◆ Bu mudhish gaplarni eshitganlar battar iztirob chekar, gʻam-alam qalblarini mushukday tirnar edi. J. Sharipov, «Xorazm» . Iztirob-ga solmoq Qattiq hayajonga solmoq, ruhan ezmoq; betoqat qilmoq.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИЗТИРОБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.