kaska

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

kas-ka

Etimologiyasi

fr. casque < yun. casco — bosh suyagi; dubulgʻa

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Harbiy xizmatchi, oʻt oʻchi-ruvchi, kuruvchi va sh. k. larning metalldan yoki plastmassadan ishlangan, turli zar-balardan saqlovchi bosh kiyimi. ◆ Pulemyot nihoyat tanaffus qildi. Ergash kaskasini bostirib kiyib, chuqurdan emaklab chiqdi. H. Gʻulom, „Toshkentliklar“ . ◆ Qorovulxonadaularga hech kim indamadi, yoʻlakda qoʻllariga bit-tadan karbid fonar olib, boshlariga kaska kiyishdi-da, konga kirib ketishdi. A. Muxtor, „Chinor“ . ◆ Togʻ parmalovchi yigitlar bosh-lariga poʻlat kaska kiyishib, saf tortib, tosh qoʻporishyapti. S. Qodirov, „Norak nur-xonasi“ .

Antonimlari

КАСКА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

kaska
спец. каска; ◆ binokor ~si каска строителя; ◆ ... ~sining yonidan vizillab oʻq uchdi (Ойбек, «Ќуёш ќораймас»)... мимо его каски прожужжала пуля.