kegay
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ke-gay
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Gʻildirakning toʻgʻini bilan gupchagini qoʻshib, tutib turuvchi tayoqsimon qismlardan biri. ◆ Arava ham koʻhna, yamoq-yasqoq, gʻildirak temiridan unda-munda par-cha-purcha qolgan; kegaylari shaloq. Oybek,
- Tanlangan asarlar. ◆ Zumrad gʻildirak kegay-lariga oyoqlarini yengilgina qoʻyib, aravaga chiqdi. Oybek, „Ulugʻ yoʻl“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КЕГАЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.