kolonna
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ko-lon-na
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
fr. colonne < lot. columna — ustun; qoziq
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 arxit. Imoratning tomi, peshtoqi, ichki qismlari va sh. k. ni koʻta-rib turishga xizmat qiladigan, asosi ay-lana yoki toʻgʻri toʻrtburchak shaklida boʻla-digan tayanch, ustun. U◆ [qorovul] qaytib kel-ganda, novcha kishi imoratga uzoqdan koʻzini goh qisib, goh katta ochib qarar, pakana yigit uning kolonna va devorlariga chertib, deraza va eshiklarining boʻyogʻini tirnab, hid-lab koʻrar.. edi. A. Qahhor, „Asarlar“ . Deraza-lari keng va eshik oldi oppoq chiroyli kolon-nalar bshshn bezalgan klub binosi. Oybek, O. v. shabadalar.
2 Harbiy xizmatchilar yoki harbiy boʻlinmalarning birin-ketin tizilgan safi; ketma-ket tizilib boruvchi odamlar, mashinalar va sh. k. guruhi, safi. ◆ Trevoga eʼlon qilinishi bilan soldatlar daraxt pa-nalariga, oʻydim-chuqur joylarga oʻzlarini oldilar, butun kolonna yerga yotdi. I. Rahim, „Chin muhabbat“ . ◆ Kolonna darvozaga burilib, hovliga kirdi va oldindagi kapitanning ko-mandasi bilan toʻxtadi. H. Gʻulom, „Toshkent-liklar“ . ◆ Shu choq tanklar kolonnasi yetib kel-di-da, yoʻlda turib olib, tepalikka toʻp ota boshladi. I. Rahim, „Chin muhabbat“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КОЛОННА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.