manqa
[tahrirlash]
manqa I[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
man-qa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Dimogʻida gapiruvchi. ◆ Shu payt Eshon machitdan manqa soʻfining pang ovozi eshitshgdi. H. Gʻulom, „Toshkentliklar“ .
2 shv. Mishiq.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
manqa II[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
man-qa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Ot va boshqa yakka tuyoqli hay-vonlarda boʻladigan, baʼzan odamga ham oʻta-digan yuqumli kasallik.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МАНҚА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.