mardum
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mar-dum
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
MARDUM Bu ot asli erkak kishi' maʼnosini anglatadigan tojikcha mard otiga (ТжРС, 216) 'oddiy' maʼnosini anglatadigan arabcha [amm] sifatini (ARS, 342) qoʻshib mardamm shaklida hosil qilingan (ПРС, 340), keyinchalik fors tilida mardom shakli (ПРС, 482), tojik tilida mardum shakli (ТжРС, 216) yuzaga kelgan; oʻzbek tiliga tojikcha shakli olingan; 'oddiy kishi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 447). ’
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- I \f. — odam(lar), ki-
shi(lar)] kt. El, xalq; kishilar. ◆ Faqat siz-ning tinchsizlanishingiz va mardumning yuqori-quyi soʻzi boʻlmasa, sizga boshqa zarar boʻlur, deboʻylay olmayman. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mar-dum
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- II Koʻz qorachigʻi, gavhari. Yomon koʻzlar, mabodo fitna qoʻzgʻab boqmasinlar deb,
- Koʻzni mardumlari shoʻxona tigʻ oʻynar dema, qoshi. Habibiy.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МАРДУМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.